Een Gedicht

In mijn ogen:
vuurwerk van vlokkend schuim
kristallen van kaneel in het middaglicht
als vertaling met al mijn zinnen
van het taalloos gefluister van mijn hart

dat als onzeker drupje ontsprong
uit haar ruisende woorden
parelend als een eenzame nevel
langs de bergen,
op zoek naar het deinend helderblauw

Een innerlijk kolken spiegelt de schoonste dromen
maar het licht der schelpen, haar ogen der zee,
ruist geen liefelijk suizen, maar grote hoogten:
zal mijn verlangen dan zilt verdampen?