Ex finibus 1

Als het leven
een onderbroken stervenssnik
een holle klank weerkaatsend
tussen de wolken, wrang,
onder een gure zon en een waas van verlangen
een gemis,
een onrustig waterdier, schichtig
van geest in een verzandende rivier
onder een stervend gesternte:
een weemoedig geraamte van een lang vervlogen tijd
die tot stof verstuift, en nooit meer wederkeert
een onrustig onbegrepen waterdier,
een ongevoelde strijd, waarbij niemand vecht,
maar gedwee benijdt, lijdt, gewild voor eigen doel,
ja
als het leven,
door die tijd getekend,
een vers van Lucretius, ijskoud water,
warend in je gedachten,
een verkrampte illusie
en een wanhopige schijn is,
van liefde, studie en religie
tot een zondig verlangen wordt ingevuld,
de bevrijding van een ongevraagde opdracht
die men opdrong:

Ik had niets gemist
door niets te zijn.