Ad Eurydicem IX.

Ad Eurydicem IX

ginds in de verte
droomt mijn meisje
ginds in de verte
slaapt zij zacht:

ik wou, ik wou dat ik kon komen,
ik wou dat ik kon komen,
om te fluisteren: "hier is mijn hart!"

ik tel de verlaten lichten, rustloos,
langs dronken schichten in stervende straten,
de flakkerende wind martelt mijn ziel,
zo broos, als tere schelpen en breekbare wolken,
als ijle lucht, tot de striemende sterren vervagen.

ginds in de verte
droomt mijn meisje
ginds in de verte
slaapt zij zacht

ooit, mijn lief, zal ik komen
en zeggen: "hier is mijn hart!"
ooit, mijn lief, zal ik komen
en smeken: "hier, dood mijn smart"