Voor Eurydice (III)

Voor Eurydice (III)

Eurydice, blijft de wonde bloeden,
Blijven de weerhaken kerven in mijn hart?

Ik wil Daedalus zijn, en van je wegvliegen
Naar de Hades, maar mij ontbreekt het vuur
In mijn hart om de was te doen smelten.

Ik wil als een vliegtuigspoor aan de lucht vervagen
Om nooit meer te verschijnen
Maar ik ben van vlees en bloed en aan jouw gekluisterd.

Een vlinder, die een eindeloze winter moet doorstaan.

Spaarbekkens van verdriet barsten uit elkaar
Onder mistroostige regens, mijn hart verdrinkt
En zinkt neer in het slijk van bittere zelfverachting,
Het laatste licht versterft boven de moerassen...

Eurydice, wees Diana,
Ik wil moedeloos als Actaeoon sterven
Door jouw bijtende woorden.