Psychisch gepassioneerd

Psychisch gepassioneerd

Ik wou dat ik je kussen kon
Voor een raam
Om twaalf uur ’s nachts

Ik wou dat ik je overal voelen kon
Je smachtende lippen, je uitgelaten hart
Als ware ik je tweede huid

Ik wou dat je lichaam mijn bed was,
Je armen en benen mijn donszachte deken
En mijn kussen de vallei in je borst

Ik wou dat ik mezelf in je dwelmende geur verliezen kon
Dat onze dijen trilden als het lenteriet
Op de wind van verlangen

Ik wou dat ik dan de zinderende lucht kon afkoelen
Met een stormwind van likkende vlammen
Met strelende vingers van sterren en maan

Ik wou dat wij elkaar hadden gevonden
Om zo om twaalf uur ’s nachts voor een raam
Gloeiend openbloeiend in elkaar vrijwillig te vergaan