Uit hun wonden vloeide...

Uit hun wonden vloeide...

Uit hun wonden vloeide bloed
en in hun ogen las men de overwinning.
Bloed sijpelde door de spleten en kieren
van de armzalige huizen,
moeders verontrust om hun ongeboren kind
zochten in de puinhopen naar de laatste dokters
en in de spiegeling van al dat lijden
zag men het blanke gezicht van de vijand

Bloed drupte uit hun wonden,
verdampte, en de wind bracht het tot bij ons:
het viel neer als tranen op mijn wangen
het viel neer en men veegde het weg als slijk

De laatste kinderen van Mosul vielen
maar er waren geen mensen meer om hen te begraven
want zij lagen in de koude armen van hun moeders
terwijl de ogen van hun vaders het daglicht verloren
toen de kogels hun harten versteenden.

Allahoe-Akhbar - Allah is groot
schreeuwde de huilende moeder
die geen moeder meer was
Allahoe-Akhbar - Allah is groot
fluisterden de kinderen van Bagdad
elkaar toe onder de gierende raketten
Allahoe-Akhbar - Allah is groot
riep de man bij de uitvaart
van zijn vader en moeder…

En blanken trillen op hun benen.
Hun laffe oorlog zaaide haat en wraak,
en daarvan leven nu de wanhopigen.

Allahoe-Akhbar schreeuwt de menigte in Ryaad
en in onze huizen wordt verteld dat zij bedreigen
Allahoe-Akhbar roept de huilende massa in Ramallah
en in onze huizen heerst angst:

Het vuur door ons aangemaakt,
verschroeit nu ook ons gelaat.

Wee de weerloze die nu nog tot Allah bidt,
maar straks voorbij moet in onze straten