Een gedicht II

Een gedicht II

zeg mij niet
in deze schemernacht
dat je loog,
dat je mijn hart in schijngeluk wiegde
en mij eigenlijk bedroog
- ik geloof het niet!

met kalk tekende je mijn naam
op de muren
met je vingers mijn woorden
in het water
en op de taken van de bomen
zong je mee met de wind
dat je liefhad, mij,
en je voor je liefde leefde
voor ons

ik geloof het niet!

Zeg mij niet
in deze beschonken schemernacht
dat je loog
dat alles eigenlijk is als
alles eigenlijk was voorheen
dat je mij bedroog

ik zal het nooit geloven