Mijlenver

Mijlenver

Mijlenver,
mijn ochtendster

mijn maanlicht,
mijn dwaallicht,
ver weg

mijn avondlust,
mijn geestesrust,
en toen
vlak voor de eerste regens
mijn blozende tropenkust:

haar strelen nu andere winden

Want nu scheiden
wel duizend jaren
sterrenlicht
mij van haar en
niets,
nee,
niets dat zwicht
ondanks mijn laatste smeken

Ik besef
dat wat ons scheidt -
kille lucht en bijtende stilte -
nu nog het enige is
wat ons met elkaar verbindt