Aan een meisje van zeventien.

Aan een meisje van zeventien.

Ik stremde het verlangen
met een kus op je palm
je schrok!

En liep weg.

Doken wij niet samen
in het lauwe water
dat wij dorstig dronken
toen de nacht laat was
en de morgen veraf?

Ik spon om je heen met mijn hart
de wijdste zijden om de wereld
– vleugels kreeg wel je geest!

Waarom durfde je niet?

Ik stremde het verlangen
met een kus op je lezende ogen
je huilde!

Toen was ik reeds ver weg.