Op en neer danst de mug...

Op en neer danst de mug
op de stervende stralen van de zon
Kon ik weten dat ik nog zou huilen
toen de dag begon?

Een trein raast voorbij in de verte
en uit de fonkelende ogen van de nacht
parelt de kilte van de taïga
langs de slapende bomen omlaag.

Hoelang zal ik de nachtmerrie blijven
in je ogen, je hart,
en niet de droom die jou kan bekoren
in het oeverloos verglijdende zonlicht?

Zo blijf ik ijlen in de duisternis,
mijn droefnis drenkend in het glas
tot ik plots verward ontwaak in het schijnsel
van een auto
- en weet dat ik niet meer schrijven kan.